غم عزيز از دست رفته را بايد :

از ناله ي رود پرسيد در هجران دريا

از اشك ماهي بر آبگير به گل نشسته

از چشم پر شبنم آهوي به سوك فرزند نشسته

از صداي شكستن بال به نشسته ي كبوتر

از سوختن پروانه در سكوت

از ني ني پر اشك چشم قناري در مرگ گل

غم سنگين آن عزيز از دست رفته را بايد : از ميان ما كه اشك را بوسه مي دهيم پرسيد

((انا لله و انا اليه الراجعون ))

خبر بسيار تأسف انگيزي بود كه امروز شنديم، روحش شاد باد.

از همين جا خدمت خانواده محترم شهيد ايليا تسليت عرض مي كنم و ما را هم در غم از دست دادن فرزندتان شريك بكنيد.

خانواده محترم شهيد ايليا پطروسيان خوش به سعادت شما و فرزند مرحوم شما كه در روز شهادت مولاي مؤمتقيان امير المؤمنين علي (ع) در راه مسجد مقدس جمكران به نيت زيارت مهدي فاطمه(س) به اين شهادت نائل شد بسيار با ارزش و جايگاهش بهشت برين است.

هر چند مي دانم داغ از دست دادن جوان بسيار سخت است، چون اين داغ را ديده ام و مي دانم كمر پدر، مادر، برادران،خواهران را مي شكند ولي چه كنيم راهي هست كه بايد همه برويم. همه از خدايم و به سوي او باز خواهيم گشت.

من نمي دانم با چه زباني و با چه ادبياتي اين ضايعه بزرگ را به شما تسليت عرض كنم. ولي با زبان ساده خدمتان عرض مي كنم من و خانواده بزرگ پارسي بلاگ اين فراغ و جدائي از جوان برومند شما مهندس شهيد ايليا پطروسيان را به شما تسليت عرض مي كنيم و ما را شريك غم از دست دادن شهيد ايليا شريك بدانيد.

خوشا به حالت ايليا كه در بهشت خداوند قصري گرفتي و به بهترين جايگاه خداوند رجعت نمودي.

بسم رب المهدي

يا علي گفتيم و عشق آغاز شد

روزي خواهي آمد

روزي خواهي رفت

نيك آنكه چونان باشي كه آن هنگامه كه مي روي يادي نيك بماند

ياعلي

بسم رب المهدي

يا علي گفتيم و عشق آغاز شد

روزي خواهي آمد

روزي خواهي رفت

نيك آنكه چونان باشي كه آن هنگامه كه مي روي يادي نيك بماند

ياعلي

چرا همه دارين تسليت ميگين ؟

هان ؟
واسه خودتون ناراحتين كه چرا ايليا رو ديگه ندارين ؟
شده جر يكي دو نفرتون بقيه به اين فكر كنين كه الان اون كجاها داره حال مي كنه ؟ خوش مي گذرونه ؟
ايليا ؛ مي خوام ببينمت . نشونم ميدي ؟

بسم الله

سلام بر ايليا

سلام بر ايلياي سفر كرده

سلام بر ايلياي شهيد

كاش اولين سلامم با آخرين خدا حافظي ات همراه نمي شد

و كاش حسرت اين اي كاش بر دلم نمي ماند

تو خود عاشقانه پر گشودي و در شوق ديدن يار در خون عشق غلتيدي و به نداي معشوق لبيك گفتي

خوشا به حالت كه زيبا ترين راه را برگزيدي

تو عاشق شدي و عاشق ماندي و عاشق رفتي

مي دانم كه هنوز هم حضور داري

حتما اينجا هم مي ايي و با دوستان جديدت آشنا مي شوي

شايد اگه بگم به من هم سربزن از ديدنت خوشحال مي شم يكي بشنوه يا ببينه خندش بگيره

ولي من مي گم اگه مارو لايق دوستي ميدوني

به ما هم يه سري بزن خوشحال مي شم

...هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق ....

ايلياي عزيز برامون دعا كن .

در پايان به خانواده محترم ايلياي عزيز و همه دوستان دور و نزديكشون غم از دست دادن اين عزيز رو تسليت مي گم اميدوارم مارو هم در غمشون شريك بدونين . عزيزي كه از بهترينها بود و غم از دست دادنش هم خيلي خيلي سخته .

بار خدايا اين عزيز را با امير المومنين محشور بفرما و همچنين به خانواده و دوستان صبر عطا بفرما . آمين

يك شاخه گل رز تقديم به ايلياي عزيز

به نام يگانه معشوق ...روحش شاد... واقعاً خوش به حال اين شهيدان كه به معشوق واقعي خودشان رسيدند!... در هر حال وبلاگ خيلي جالبي هستش...

انا لله و انا اليه راجعون

فقط مي تونم بگم متإسف خدا بيامرزتش. به جامعه وبلاگ نويسان هم تسليت مي گم.

اين جسم من از خاك است هم خاك شود روزي

اين خط من از كاغذ هم پاك شود روزي

هر كس كه مرا خواهد يا خط مرا خواند

شايد كه كند يادم افسرده شود روزي

مجتبي محامد

بسم رب الشهدا والصديقين

من المومنين رجال صدقوا ما عاهدو الله عليه فمنهم من قضى نحبة ومنهم من ينتظر

رفيقان مي روند نوبت به نوبت

خوش آن روزي كه نوبت بر من آيد

خدايش بيامرزد

با سلام

هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود

هرگز از ياد من آن سرو خرامان نرود

وصل گواراي وجودتان.چشمام باروني است الان هوا هم باروني شده

چه سخت است در گريستن

به زبان هيچ نگفتن

خاطرات عزيزي را در دل خاك كردن

عزيزي كه هيچ گاه ندانست عزيز است

من دير رسيدم ايلياي عزيز به خونت اما بهتون ميگم اخرش ساقي را نوشيديد گواراي وجودتان

به احترامتون يك فاتحه قرائت ميكنم

يا حق

ايلياي عزيزم سلام.
امروز شد دو هفته.
دو هفته ست که نديدمت.
دو هفته ست که نبوسيدمت.
دو هفته ست که صداتو نشنيدم.
اصلا فکر نميکردم دو هفته بدون تو... يا الله...
دلم گرفته داداش. يه بغض به بزرگي تموم غم هاي عالم تو گلوم گير کرده.
کجايي که مثل هميشه سرمو رو سينت بگيري و آرومم کني؟ کجايي ايليا؟ کجايي تو؟ تو که يه لبخندت غم رو از دلم ميبرد...

با معرفت تو که عادت نداشتي تک بپري، پس چي شد؟ به جاهاي خوب خوبش که رسيدي مارو يادت رفت؟ آره؟
چند صباحي از ما دلبري کردي و رفتي؟ فکر اين دلاي ما رو نکردي؟ اين رسمش نبود رفيق. اين رسمش نبود...
دلم مرتب بونه ي تو رو ميگيره چي بهش بگم؟ چطوري آرومش کنم؟ هان؟
آخ ايليا.............

نوشتي «شهدا پرواز کردند، بياييد پريدن را تمرين کنيم.»
و خودت بعدش گفتي حالا پرواز رو به خاطر بسپاريم، پريدن پيشکش.
تو پريدي....ولي نه! پرواز کردي.
آخ كه عشق بازي ميكردي با اين شهدا.

ايلياي گلم...عزيز دلم... با من حرف بزن... من منتظرم. جواب ميخوام ... زود باش