,سرداران بزرگ سربداران مظلومیت اند
بزرگان را فدای مطامع سیاسی نکنید
آنها را فدای نفس های رسوای سیاست بازان دنیا نکنید
مبادا پُست ها پَستمان کنند
مبادا مبادا
حدیث محبوبیت و سند مظلومیت
چند سطری از یک جانباز شیمیایی
نفسم به شماره افتاده بود ، باز هم هوای دفاع ، دفاع از مقدس ترین ارزش ها ، بوی و طعم گازهایی که نفس هایم را آن روز به شماره انداخت و بعد هم توجه به اسپری های رنگارنگم ، بوی و طعم تسکین و بوی درد کشیدن و نفس نفس زدن . شب از یک بامداد گذشته بود و من می خواستم از مظلومیت دفاع کنم ، جمله شهیر امام (ره) درباره « شهیدی که خود یک ملت بود » به یادم افتاد ، به راستی چرا خادم ترین نیروهای انقلاب ، مظلوم ترینند ؟ شاید مظلومیت زیباترین سند افتخار برای بزرگان دنیا و دین است که هر کس به همان اندازه که خادم و خدمتگذاری اش به مردم بیشتر است ، مظلوم تر است .
این روزها که ایام انتخابات ورق می خورد رویکرد مهم و بزرگ تری در حال تکوین و آن تکرار مظلومیت های تاریخ است و حجاب معاصرتی است که به قول شهید مطهری در حوزه بزرگان نظام دیده می شود و امروز نماد این مظلومیت فردی است که می تواند آینده روشن را برای ملت ورق بزند . او در مسیر تند باد ناملایمات است که گاه این ناملایمت ها توسط دوستان نظام ، ناخواسته و یا خواسته هدایت می شود و بر این آتش هیمه منافع طلبان مزید بر علت است .
نماد امروز مظلومیت را باید در وجود آیت الله هاشمی رفسنجانی مشاهده کرد . مظلومیتی که چندین برابر مظلومیت های دیگر در تاریخ انقلاب اسلامی است . جمله معروفی از امام یادم آمد که بعد از ترور هاشمی فرمودند ، جمله ای که نغز و پر معنا و سرشار از برکات و از سوی دیگر تبیین ارزش های هاشمی است . جمله ای بدین مضمون بود که « بد خواهان بدانند هاشمی زنده است چون نهضت زنده است » و یا جمله تاریخی مقام معظم رهبری که « هیچ کس برای من هاشمی نمی شود » . شاید بیراهه نباشد جمله ای در تلفیق این دو که « هیچ کس برای مردم و نظام و انقلاب نمی تواند هاشمی باشد »ـ
زیرا هاشمی در دوران سخت مبارزه تا تولد انقلاب اسلامی ، دفاع مقدس ، ریاست جمهوری و ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام نشان داده است که هیچ چیز را به نظام و ولایت و منافع ملی ترجیح نمی دهد ؛ مردانه می ایستد و از آرمان ها و ارزش ها دفاع مقتدرانه می نماید . اگر به سالهای مبارزه بنگریم ، هاشمی یار همواره ای که در کنار امام (ره) و نهضتش مردانه ایستاد و به دور از هر ابتلا در مقابل و تقابل بلاها سینه سینایی خویش را سپر بلا نمود .
با پیروزی انقلاب ، بزرگان آن یکی پس از دیگری آماج حمله و هجوم و هجمه قرار گرفتند ؛ از ترور فیزیکی تا ترور شخصیت .از کسانی که بعد از شهید بهشتی موردهجوم ناجوانمردانه قرار گرفتند مقام معظم رهبری و سپس آقای هاشمی بودند . ترور رهبر عزیز و هاشمی رفسنجانی سر سلسله ای از التهاب و موج و خشونت بود .
با شروع دفاع مقدس یاران امام (ره) به میدان آمدند . رهبر معظم و معزز انقلاب اسلامی و آقای هاشمی به میدان آمدند . هیچ کس نمی تواند نقش این دو عزیز را در جنگ به فراموشی بسپرد ؛ اما عده ای که به هویت ملی و دینی آنها باید به فراست و کنکاش نگریست کجا بودند ؟
وقتی از در و دیوار سنگ فتنه می بارید ، این برج عاج نشینان به کدامین کشور و یا کدامین ویلا پناه برده و به دنبال جان پناه می گشتند ؟
آن روز که هاشمی در اوج غربت و فشار جهان استکبار را بر دوش جان خویش احساس می کرد و مردانه می ایستاد ، کجا بودند آنانی که بعد ها دفاع از ناموس ملی و دفاع عاشقانه این امت را هم نقد می کردند !؟
آیا اتهام ناجوانمردانه ای که برخی افراد مغرض و مسئله دار در سطح غرب کشور مطرح نمودند که اگر تا همدان هم نباشد مشکلی نیست را می توان در هاشمی دید ؟ هاشمی کسی که به وجب به وجب این خاک عشق می ورزد آیا می تواند منشا این اتهام بزرگ باشد !؟؟
روزی نگارنده این جمله را به صراحت از آیت الله هاشمی سئوال نمود او گفت : « آن روز ها در عملیات مرصاد من در کرمانشاه بودم . عده ای می گفتند که چون امکان نفوذ نفاق هست شما از کرمانشاه خارج شوید ؛ من گفتم تا آخرین لحظه در همین جا دفاع می کنیم و اگر همه بروند من می ایستم و از کرمانشاه دفاع می کنم .»
شرمنده شدم در مقابل این عظمت و جوانمردی و اتهامی که هـــــــرگز به قامت این مرد سازگاری نداشت و متاسفم که در همین ایام این اتهام توسط یکی از طرفداران نامزد ها اعلام شد .
بعد به قطعنامه رسیدیم . اینجا هم هاشمی تعیین کننده بود چون وی انسانی بود که همواره مرید امام و نظام و رهبری مانده و کمتر سخن گفته است . سکوت نجیبانه هاشمی بسیاری از کوتوله های سیاسی را قلقلک داد تا به میدان بیایند زیرا هاشمی نجابت و متانت و آزادگی و اخلاق ولایتی را پذیرفته بود .
جنگ تمام شد و ویرانه های بسار و خزانه خالی و هزاران شهید و جانباز و مفقود الاثر و رزمنده و ارتشی و سپاهی و ... و نیاز مبرم به بازسازی .
چه کسی می توانست از بحر این بحران ها بگذرد ؟ در این میان داغ بزرگ باغبان لاله ها هم ملت را به یتیمی کشید .
در آن فضا هاشمی در کنار خورشید ولایت عزم را به سازندگی نهاد . با وجود فضای ویران و اقتصاد بیمار و فشارهای سخت سیاسی ، آن کسی که با عزم جدی و با حمایت ولایت و رهبری و مردم در مقابل سیل اتهامات تشنگان قدرت ایستاد هاشمی بود اما سر انجام بغض بزرک فرو خورده اش در یکی از نماز های جمعه شکست .
هاشمیِ دورانِ طلایی سازندگی ، زیباترین و روشن ترین قطعه عصر مقاومت ما بود ؛ گرچه نقد سیاسی بر هاشمی به علت وجود برخی نیروها وجود داشت اما ... اما نقد ناپخته دوم بحث عدالت بود .
برخی از اقتصاد دانان و مدعیان عدالت ، اولاً روشن باید بگویند عدالت بعد از جنگ چگونه باید طراحی می شد . بر ویرانه های جنگ اولی ترین عدالت ساخت کشور بود . عدالت بعد از جنگ ساخت زیر ساخت ها بود که امروز ثمره داده است . ساخت صدها سد ، ادامه هنرمندانه و خاموش استراتژی قدرت هسته ای شدن در دنیا و ساختن زیربناهایی که امروز می تواند منشا عدالت باشد در آن زمان شکل گرفت .
طبیعی است در مقابل آن همه ویرانی و بازسازی کلیت یک کشور ممکن است نکته ای هم مغفول مانده باشد زیرا اولویت اول ساختن ویرانه ها و آماده ساختن بعد دفاعی کشور و به سامان نمودن هزاران خانواده شهیـــــــــــــــــــــــد و درمان میلیون ها مجروح و جانباز دفاع مقدس ، حضور در دیپلماسی دنیا برای محکومیت عراق و نتیجه مطلوب آن بوده است .
اولویت خشکانیدن ریشه های خرابی و ساخت کشور از زیر بنا بود . گرچه قبل از جنگ که تقریباً هم زمان با استیلای انقلاب بوده ، ما مملکتی تحویل گرفتیم که فقر و فساد و تبعیض در آن بیداد می کرد و ده سال هم جنگ و توطئه خارجی و اذنابش را تحمل کرده بودیم و بر ما تحمیل شده بود.
و بلا خره سردار جنگ سردار سازندگی شد اما ـــــــــ
ادامه خواهد داشت
زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی
مدد ز غیر تو ننگ است یا علی مددی
:جستجو
