ايليا جان سلام .
از کي اينقدر بي رحم شدي؟
چطوري دلت مياد منو تو اين حال ببيني و باز هم سکوت کني؟
باز به معرفت حامد...
ديشب با پدرت صحبت ميکردم. ميدوني بش چي گفتم؟ ازش عذرخواهي کردم. به خاطر همه اون دفعاتي که بت ميگفت يه دنده و من اعتراض ميکردم که داداش من کجاش يه دنده س؟
دفعه قبل با هزارتا اميد و آرزو واست کامنت گذاشتم، چقدر قدر هم به اون بنده خدا فخر فروختم که ايليا جوابمو ميده! نميدونم شايد عجله ميکنم ، شايدم جواب دادي و من خبر ندارم!
من فقط ميدونم حالم اصلا خوب نيست . مقصر هم تويي.
ميفهمي؟

گاهي خيال ميکنم از من بريده اي
بهتر ز من براي دلت برگزيده اي
از خود سوال ميکنم آيا چه کرده ام
در فکر ميروم که تو از من چه ديده اي
فرصت نميدهي که کمي درد دل کنم
گويا مکرر از اين حرفها شنيده اي
از من عبور ميکني و دم نميزني
تنها دلم خوش است که شايد نديده اي
آن دل که اول از غم عشقت بسوختي
حالا بيا ببين که به آتش کشيده اي
اين غصه هاي تلخ رهايم نميکنند
شعري مگر سرايم و گويم قصيده اي
ديگر بس است ، گريه امانم نميدهد
احساس مي کنم به دل من رسيده اي
يک روز ميرسد که به آغوش گيرمت
هرگز بعيد نيست خدا را چه ديده اي؟

دعام كن.
دوست دارم و منتظرم ، همچنان