از ديدن اين وبلاگ به وجد آمدم و حسرت كسي را خوردم كه توانست به اندازه ي وجودش معبود ش را بشناسد . ايليا هم مثل خيلي از شهدا به وجهه الله نظر كرد و رفت . تاب ماندن براي چنين كسي نيست . من فقط براي خودمان كه مانده ايم تاسف ميخورم كه چه راحت پاكانمان را از دست مي دهيم وگرنه او كه شهيد است و عالي مقام

(يا ايتها النفس المطمئنه ...