سخن اول:
سلام بر تو ...
سلام بر تو که طلوع عشق بودی در سرزمین کربلا و تمام سرزمین هایی که صحنه ی نبرد عشق و نفرت بودند.
من همانم که در دریای معصیت میان موج های شیطانی غوطه ور و اسیرم و تو همان کشتی نجات هستی.
محتاج یک سلام تو هستم و می دانم که اگر به سلامت به ساحل دریای سعادت برسم مانند پروردگار خواهی فرمود:
« و هرگاه آنان که به آیات ما می گروند، نزد تو آیند و توبه کنند، به آنان بگو سلام بر شما باد...»
***
من آمدم...
از سرزمین عشق و مستی ...
«... و آن شراب طهور که شنیده ای بهشتیان را می خورانند، میکده اش در کربلاست. جان بهای دیدار است و حرم عشق کربلا.
ای جوانمرد! بگو از کدامین قبله ای ...!؟»
سرزمینی پر رمز و راز ...
«این سرالاسرا خلقت است و گویی تقدیر اینچنین رفته است که اسرار فاش شود، اگر چه به بهای سرباختن حسین. بگذار فاش گفته شود که آنکه مسجود ملائکه است حسین است و آدم را ملائک از آن حیث که واسطه خلقت حسین است سجده کردند و این سجده ای ازلی است.»
سرزمینی که ...
«... که ابلیس را از صف ملائکه طرد می کند؛ یعنی که فطرت عالم بر حب حسین و ولایت او شهادت می دهد و آن پیمان ازلی - اَلَستُ بـِرَبِّکُم قالوا بَلی- عهدی است که خالق از بنی آدم بر حسب و یاری او ستانده است.»
سرزمینی که قلب ها در آن تندتر و آهنگین تر از همیشه می تپد...
«دل تو عرصه ازلی خلقت است. گوش کن که چه خوش تر نمی دارد در تپیدن:
حسین، حسین، حسین
نمی تپد، بل حسین حسین می کند.»
سرزمین بیعت و عهد و پیمان دوباره با یار بستن...
«خون با حسین پیمان ریختن بسته است؛ سر با حسین پیمان باختن.»
سرزمینی که مرکز آسمان است و گنبد طلائی اش خورشید؛ خورشیدی که هرگز غروب نمی کند...
«آه از شفق و سرخی شفق، آن گاه که روز به شب می رسد و خورشید حق در افق خونین عاشورا غروب می کند و شب آغاز می شود.
اما دل به تقدیر بسپار
شب غشوه ای است که اختران امامت را ظاهر می کند.»
و اینک اماما مرا با تو سخنی است که اگر اذن می دهی بگویم:
من در صحرای کربلا نبوده ام و اکنون هزار و سیصد و چهل و چند سال از آن روز گذشته است؛ اما مگر نه اینکه آن صحرا بادیه هول ابتلائات است و هیچ کس را تا به بلای کربلا نیازموده اند از دنیا نخواهند برد؟ آنان را که این لیاقت نیست رها کرده ایم، مرادم آن کسانند که یا لیتنا کنا معکم گفته اند. پس بگذار مرا که در جمع اصحاب تو بنشینم و سر در گریبان گریه فرو کنم.
***
سخن آخر:
حسین فقط روز ولادت دارد چرا که او هنوز نمرده است.
شهادت هم میلاد سرخ است.
در کربلا هرگز چیزی تمام نشده است.
شهادت پایانی است برای آغازی دیگر...
و اگر پایانی است در سخن ماست و نه در حیات حسین علیه السلام
***
امید که همه عاشقان و مشتاقان حرم الله، حرم رسول الله، حرم ولی الله، حرم ثارالله، حرم غیرت الله و سایر حرمین شریفین به چنین سفرهایی دست یابند؛ انشاءالله.
یا علی مددی
:جستجو
